کد مطلب:36222 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:278
«غریب و آواره كسی است كه برای او دوست نباشد» انسانی كه دوست و علاقمند دارد هر جا باشد غریب نیست و كسی كه علاقمند ندارد در وطن خود هم غریب است. ابو عبیده از اصحاب امام صادق علیه السلام از دنیا رفت، همسرش به نزد امام صادق آمده عرض كرد: گریه می كنم كه او مرد در حالی كه غریب [صفحه 241] بود. حضرت فرمود: «لیس هو بغریب ان ابا عبیده منا اهل البیت»[1]. «او غریب نسبت به راستی كه ابوعبیده از ما خاندان است». و نیز نقل شده است كه چون یوسف علیه السلام را از چاه بیرون آورده و فروختند. فروشنده گفت: وصیت مرا درباره ی این غریب پذیرفته و به او خوبی و احسان كنید. یوسف در این هنگام فرمود: «من كان مع الله فلیس له غربه».[2].
(و الغریب من لم یكن له حبیب)
صفحه 241.